Պլուտոկրատիայում ամեն ինչ վաճառվում է. մարդ, հող, միտք, տուն-տեղ, գիրք, աշխատատեղ: Ինձնից լավ գիտեք: Հայտնի է, որ մարմնավաճառությունը ծլում-ծաղկում է կամուրջների տակ, գրավաճառությունը, հայտնի չէ, ինչը ոնց ու որտեղ է անում, բայց որ անում է, էդ էլ է հայտնի: Հիմա ի՞նչ անենք, կրակն ենք ընկե՞լ, որ համ գրող ենք, համ էլ` պլուտոկրատների ենք դեմ ընկել: Գիրքդ գրում ես` մեկ, պետությունն աջակցում է, որ գիրքդ տպագրվի` երկու, հինգ հարյուր օրինակից քեզ բաժին է հանում իննսուն օրինակ` երեք, գլուխդ պատեպատելով` երկու տարում վաթսունը գրախանութը վաճառում է` վաճառքի մեկ երրորդը իրեն` հարկ ու շահույթ, երկու երրորդը` քեզ, լիուլի բոլ է, մի երեսունն էլ նվեր տուր, որ նվեր ստանաս գրչընկերներիցդ` չորս, մնացած չորս հարյուր տասը օրինակը` գրքահավաք կենտրոնին, որ երկու տարի հետո գնաս ասես` ա'յ բարեկամ, եկել եմ իմ գրքից մի հիսուն օրինակ գնեմ, որ տանեմ շրջանների գրադարաններին ու դպրոցներին նվիրեմ, ասի` հատին ութ հարյուր դրամ վճարիր, էս քսանհինգ օրինակն է մնացել, քսան հազար դրամ տուր, տար, բարով վայելես: Ու դու սուսուփուս վճարես, մի կերպ, թշնամանալով անդորրագիր պոկես, որ փրկագին ես վճարել առևանգված երեխեքիդ ետ առնելու համար` հինգ: Բա հիմա ես քեզ ի՞նչ խոսքով գովեմ, իմ թառլան Պլուտոկրատիա:
вторник, 27 августа 2013 г.
пятница, 23 августа 2013 г.
ԴԻԱՆԱ ՀԱՄԲԱՐՁՈՒՄՅԱՆ ՊԼՈՒՏՈԿՐԱՏԻԱ
Մի ծանոթ ունեմ, անունը`
Պլուտոկրատ: Սկզբում, երբ ծանոթացանք, հոնքերս թռան ճակատիս, ու ժպտալով ասացի, որ
անունը շատ եմ հավանել: Ժպտալով ասաց` ինձ էլ կհավանես: Անունը, իրոք, հավանել էի:
Կարծում էի Պլուտոն մոլորակի պատվին են մարդուն էդպես հորջորջել, ու քանի որ Պլուտոնն
ինձ համար սիրելի մոլորակ է, որովհետև Արեգակից հեռու-հեռու է, ամենահեռուն, իր համար
մի կողքի ընկած ապրում է էլի, համ էլ իններոդն է, էլի′ իմ սիրածը, մտածեցի` երևի
ինքն էլ է պլուտոն, մի անգամ էլ աչքիս պոչով նայեցի իր կողմն ու էլի ժպտացի: Ինքը նայեց
ինձ, նայեց թևիս տակ խրած գրքերիս, գրիչի հետքերով մխտռած բլուզիս, կավճոտ մատներիս
ու… չժպտաց: Հենց չժպտաց, մտածեցի` չէէէ~է, սրանից ի՞նչ մոլորակ, էս թզուկ Պլուտոնի
եղունգն էլ չարժե, սա ավելի շատ հույների Պլուտոնին է հիշեցնում: Հա, նույն ինքը` անդրաշխարհի
դռները հսկող Հադեսը, որ նորօրյա թաղ նայողների նման ինքն է սահմանում իր թագավորության
օրենքները: Ինքն է հրամայում, թե իր Հունաստանի մեռյալները ոնց ապրեն իր շվաքում: Մի
խոսքով, էս Պլուտոկրատը, որ չհավանեց գրչիս հետքերը բլուզիս թևքին, կավճոտ մատներս,
որ մազս ուղղելիս, ճակատս խարանեցին, թևիս տակ խցկած գրքերս, որ հին էին ու նոր,
խառը, մի մազ անգամ ինձ չհավանեց, հիմա եմ գլխի ընկնում, որ էս Պլուտոկրատը ոչ էլ հույների
Պլուտոնին է հիշեցնում: Նա հենց ինքն է որ կա, պլուտոկրատը` քսակ իշխանը, որ բադիկ-բադիկ
ճեմում է իր պլուտոկրատիայում:
Подписаться на:
Сообщения (Atom)